روزی اقرع ابن حابس حضرت رسول (ص)را زیارت کرد.هنگامی که نزد حضرت نشسته بود دید ایشان امام حسن (ع) را بوسید.اقرع از کار پیامبر تعجب کرد . او ده فرزند داشت که هرگز انها را نبوسیده بود .ازاین رو با شگفتی پرسید:((راستی شما بچه هایتان را می بوسید؟!
ما هرگز انها را نمی بوسیم.))
پیامبر از جفا و سختگیری اقرع نسبت به فرزندانش تعجب کرد و با لهنی سرزنش آمیز اما دوستانه به او فرمود:((آیا آرزو داری که خداوند قلب تو را به سوی رحمت و مهربانی هدایت کند؟))و سپس او را از سرانجام سنگدلی و نامهربانی بر حذر داشت و به او گفت:((کسی که مهر نورزد به او مهربانی نمیشود.))
این داستان برگرفته از کتاب عابدودینارها است.
به شما توصیه میکنم این کتاب را بخوانید.
